Στην διαταραχή υπερφαγίας όπως και στην ψυχογενή βουλιμία το άτομο χάνει τον έλεγχο και καταναλώνει σε σύντομο χρονικό διάστημα μεγάλες ποσότητες τροφής χωρίς να μπορεί να σταματήσει.
Η διαφορά από την ψυχογενή βουλιμία είναι ότι στην περίπτωση της διαταραχής της υπερφαγίας το άτομο παρά το γεγονός ότι μετά το υπερφαγικό επεισόδιο νιώθει άσχημα δεν προβαίνει σε πρόκληση εμετού, σε εντατική δίαιτα και έντονη άσκηση.
Υπάρχουν δύο μορφές υπερφαγίας:
Στην πρώτη το άτομο ακολουθεί μέσα στην ημέρα ένα ισορροπημένο πρόγραμμα διατροφής και το βράδυ επιστρέφοντας στο σπίτι του για διάφορους λόγους καταναλώνει μεγάλες ποσότητες τροφής ανεξέλεγκτα.
Οι τροφές που καταναλώνει κατά τη διάρκεια του υπερφαγικου επεισοδίου είναι συνήθως πλούσιες σε θερμίδες και λίπη και είναι αυτές που δε συμπεριλαμβάνονται στην διατροφή που ακολουθεί κατά την διάρκεια της ημέρας.
Την στιγμή του υπερφαγικού επεισοδίου το άτομο βρίσκει την ευκαιρία να καταναλώσει όλα αυτά που τόσες μέρες ή ώρες επιθυμούσε αλλά απαγορεύονταν.
Το άτομο τρώει σαν να μην υπάρχει αύριο στη ζωή του.
Κάποια άτομα διαμορφώνουν το διαιτολόγιό τους έτσι ώστε να τρώνε υγιεινά τις πέντε μέρες της εβδομάδας και τις υπόλοιπες δύο που συνήθως επιλέγουν να είναι το Σαββατοκύριακο να τρώνε παρορμητικά και σε μεγάλες ποσότητες τις τροφές που έχουν στερηθεί.
Στην δεύτερη μορφή υπερφαγίας το άτομο δεν παρουσιάζει υπερφαγικά επεισόδια αλλά συνεχή ενασχόληση με το φαγητό.
Τρώει συνεχώς μέσα στην ημέρα μικρές ποσότητες φαγητού (τσιμπολόγημα)με αποτέλεσμα να λαμβάνει περισσότερες θερμίδες από αυτές που έχει ανάγκη και με τον τρόπο αυτό καθίσταται υπέρβαρο ή παχύσαρκο.
Όπως και στην περίπτωση της ψυχογενούς βουλιμίας η πείνα λογω στέρησης τροφής είναι ο λόγος που οδηγεί το άτομό στην υπερκατανάλωση της.
Ένας ακόμα παράγοντας που συμβάλλει στην εμφάνιση ενός υπερφαγικού επεισοδίου είναι η μείωση των αρνητικών συναισθημάτων του ατόμου. Η κατανάλωση τροφής προσφέρει ένα παροδικό συναισθημα χαράς όποτε το άτομο χρησιμοποιεί την τροφή για να νιώσει καλύτερα έστω και στιγμιαία.
Στην πρώτη μορφή της υπερφαγίας το άτομο επιστρέφει το βράδυ στο σπίτι κουρασμένο και έχει έντονη επιθυμία για κατανάλωση τροφής είτε γιατί δεν πρόλαβε να κάνει διάλειμμα κατά την διάρκεια της εργασίας του είτε γιατί είναι συναισθηματικά φορτισμένο για κάποιο λόγο.
Η λήψη μεγάλων ποσοτήτων φαγητού από τους πάσχοντες περιγράφεται πως τους προκαλεί ανακούφιση από το στρες και την κούραση της ημέρας.
Στην δεύτερη μορφή της υπερφαγίας το άτομο περιγράφει την συνεχή κατανάλωση τροφής ως απολαυστική. Το τσιμπολόγημα είναι μία μορφή εθισμού και ταυτόχρονα προσφέρει έντονα θετικά συναισθήματα και ανακούφιση από την πείνα και τα αρνητικά συναισθήματα που τον οδηγούν στην υπερβολική κατανάλωση τροφής.
Επισης η δεύτερη μορφή υπερφαγίας έχει παρατηρηθεί ότι εμφανίζεται αρκετά συχνά στους άντρες και τις γυναίκες στην ηλικία των 20- 30 ετών.
Αντιμετώπιση
Αρχικά για την αντιμετώπιση της υπερφαγίας θα πρέπει να εντοπίσουμε τα αίτια που την προκαλούν και στη συνέχεια με βάσει αυτά να διαμορφώσουμε το κατάλληλο πρόγραμμα διατροφής που θα συμβάλει θετικά στην θεραπεία από την παραπάνω πάθηση.
Όπως και στην ψυχογενή βουλιμία το άτομο που πάσχει από υπερφαγία θα πρέπει να εκπαιδευτεί ώστε να μάθει πως επηρεάζει η διατροφή την υγεία του καθώς και πως πρέπει να διαχειρίζεται τα γεύματα του για να μην οδηγείτε σε υπερφαγικά επεισόδια.